سوين مامان

...

شقایق گفت :با خنده  نه بیمارم، نه تبدارم اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی  نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز  نشان عشق و شیدایی   یکی از روزهایی که  زمین تبدار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت  تمام غنچه ها تشنه ومن بی تاب و خشکیده  تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود   ز آنچه زیر لب می گفت شنیدم سخت شیدا بود  نمی دانم چه بیماری ...